Γεωπαθογόνες ζώνες, Ασθένειες και συμπτώματα από γεωπαθολογικές επιβαρύνσεις

Οι τοποθεσίες όπου υπάρχει βλαβερή γήινη ακτινοβολία ονομάζονται γεωπαθογόνες ζώνες ή και διαταρακτικές ζώνες. Δημιουργούνται αφ’ ενός από (ενεργειακά) πλέγματα και αφ’ ετέρου από υδάτινες φλέβες και κατολισθήσεις, καθώς και υπόγειους αγωγούς υδάτων σε συνδυασμό με τα πλέγματα.

Τα πλέγματα, που ονομάζονται και παγκόσμια πλέγματα, δημιουργούνται από το ενεργειακό πεδίο της γης και εκπέμπουν την ακτινοβολία τους από το εσωτερικό της γης προς την ατμόσφαιρα. Οι ακτίνες που εκπέμπονται και που είναι βλαβερές για την υγεία ανιχνεύονται με την μορφή ενεργειακών τειχών.

Οι ακτίνες των ποικίλων γεωπαθογόνων ζωνών διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την ένταση. Ακόμη, η ένταση των ακτίνων αυτών εξαρτάται από την ώρα της ημέρας, την εποχή και τις καιρικές συνθήκες, αφού αποδυναμώνονται από την ηλιακή ακτινοβολία. Όταν ο καιρός είναι αίθριος, οι γεωπαθογόνες ακτινοβολίες έχουν στην διάρκεια της ημέρας μόνο το ένα τρίτο της συνηθισμένης έντασής τους. Όμως ακόμα και αυτή η εξασθενημένη ακτινοβολία είναι βλαβερή για την υγεία. Εφ’ όσον οι γεωπαθολόγοι δεν εργάζονται την νύχτα, δεν μετρούν την βασική ένταση της ακτινοβολίας.

Υπάρχουν δύο παράγοντες που ενισχύουν σημαντικά τις βλαβερές γήινες ακτίνες. Ο ένας είναι η χρησιμοποίηση μπετόν στην κατασκευή κτιρίων. Το μέταλλο που αποτελεί τον οπλισμό του έλκει τις βλαβερές γήινες ακτίνες και πολλαπλασιάζει έτσι την βλαπτική τους επίδραση. Είναι αισθητή η διαφορά της κατασκευής με μπετόν από την παλαιότερη μέθοδο δόμησης, όπου χρησιμοποιούνταν φυσικά δομικά υλικά που είχαν περιορισμένη μονωτική δράση. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνει ο αριθμός των ασθενών που επισκέπτονται τους γιατρούς παραπονούμενοι για συμπτώματα, των οποίων δεν μπορεί να διαπιστωθεί η αιτία. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γιατροί μιλούν συνήθως για κληρονομική επιβάρυνση. Μόνον οι γιατροί και οι θεραπευτές που διαθέτουν γνώσεις γεωπαθολογίας γνωρίζουν ότι κατά κανόνα πρόκειται για γεωπαθολογικές επιβαρύνσεις.

Ο δεύτερος παράγων είναι οι σεισμοί. Η γεωπαθολόγος Gerardis-Emisch διαπίστωσε λίγες εβδομάδες μετά από τον τελευταίο μεγάλο σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 στην Αθήνα ότι οι βλαβερές γήινες ακτίνες είχαν γίνει δυόμισι φορές ισχυρότερες. Ακόμη και σε ακτίνα περίπου 200 χλμ από την περιοχή όπου έγινε ο σεισμός, οι μετρήσεις έδειξαν ενίσχυση των ακτίνων κατά 30-50%. Οι κάτοικοι της Αθήνας αισθάνθηκαν την ενίσχυση της γεωπαθολογικής επιβάρυνσης, κυρίως τους πρώτους μήνες μετά τον σεισμό, μεταξύ άλλων με τη μορφή αυξημένης νευρικότητας και ευερεθιστότητας.

Οι βλαβερές ακτίνες των γεωπαθογόνων ζωνών προξενούν μόλυνση από την ακτινοβολία μέσα στο σώμα η οποία αυξάνεται διαρκώς, αφού οι ακτίνες παραμένουν εκεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επονομαζόμενη γεωπαθολογική επιβάρυνση που επιδρά στον ανθρώπινο οργανισμό φθάνοντας μέχρι τα κύτταρα και τους πυρήνες τους και προξενεί διάφορες κλινικές εικόνες και συμπτώματα. (Βλέπε «Ασθένειες και συμπτώματα από γεωπαθολογικές επιβαρύνσεις»!)

Όταν εξουδετερωθούν οι γεωπαθογόνες ακτίνες, σημειώνεται κατά κανόνα βελτίωση της υγείας μετά από το πολύ τρεις με τέσσερις εβδομάδες. Οι διαταραχές του ύπνου, το δύσκολο πρωινό ξύπνημα και η πρωινή ημικρανία εξαφανίζονται αμέσως, εφ’ όσον αυτό δεν παρεμποδίζεται από άλλους παράγοντες (παθολογική σωματική ή ψυχική κατάσταση).

Γεωπαθογόνες ζώνες βρίσκει κανείς σχεδόν σε όλα τα διαμερίσματα και σπίτια. Μόνον εάν τόσο το μήκος όσο και το πλάτος ενός διαμερίσματος ή ενός σπιτιού είναι μικρότερα από 8 μέτρα μπορεί να συμβεί, σε σπάνιες περιπτώσεις, να μην υπάρχει καμία γεωπαθολογική διαταρακτική ζώνη.

Η τακτική παραμονή σε γεωπαθογόνες ζώνες βλάπτει την υγεία. Εάν η ζώνη αυτή βρίσκεται σε έναν διάδρομο ή σε κάποιον άλλο χώρο όπου κανείς δεν παραμένει για ώρα, τότε δεν προξενεί βλάβη. Η έκταση της ζημιάς για την υγεία διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο ανάλογα με την σωματική και την ψυχική κατάσταση.

Οι γεωπαθογόνες ζώνες μπορούν να αποβούν επικίνδυνες για τους οδηγούς αυτοκινήτων καθώς οδηγούν σε εξοχικούς δρόμους ή στις εθνικές οδούς, ορισμένες όμως φορές και σε λεωφόρους, όταν κάτω από αυτές υπάρχουν διαταρακτικές ζώνες με εξαιρετικής έντασης ακτινοβολία, όπως για παράδειγμα ένα διπλό ενεργειακό τείχος των πλεγμάτων Hartmann και Bänker μαζί με μία υδάτινη φλέβα. Σε μία τέτοια περίπτωση ο οργανισμός του οδηγού εξασθενεί εάν εκείνος εκτεθεί οδηγώντας για αρκετό διάστημα στις βλαπτικές γήινες ακτίνες και αυτό επιφέρει κόπωση και αδυναμία συγκέντρωσης. Εάν τυχόν μία τέτοια διαταρακτική ζώνη διασταυρώνεται από μία άλλη γεωπαθογόνο ζώνη, π.χ. από μία άλλη υδάτινη φλέβα ή, ακόμα χειρότερα, από ένα «Black stream», μπορεί ο οδηγός να πάθει ένα σύντομο «Black-out», γεγονός που συχνά έχει ως επακόλουθο ένα δυστύχημα. Τέτοια «σημεία Black- out» είναι γνωστά σε πολλές χώρες, όμως λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν την αιτία της δημιουργίας τους.

Η γεωπαθολογική επιβάρυνση μειώνει την βιοενέργεια και την ηλεκτρική ενέργεια του σώματος, που είναι επίσης απαραίτητη στον οργανισμό. Αυτό προξενεί προβλήματα υγείας πολλών και διαφόρων ειδών.

Η μείωση της ηλεκτρικής ενέργειας του σώματος προκαλεί διαταραχές του συστήματος των ενδοκρινών αδένων, πράγμα που με τη σειρά του επιφέρει ορμονικές μεταβολές και ασθένειες όπως π.χ. ο διαβήτης, η υπερλειτουργία ή υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα και διαταραχές των γεννητικών αδένων (στειρότητα), αλλά και διαταραχές της λειτουργίας του κόμβου των Keith και Flack, που συνεπάγονται καρδιακές και κυκλοφορικές διαταραχές. Η μείωση της βιοενέργειας γίνεται αισθητή ως απώλεια ενέργειας και προκαλεί διάφορα συμπτώματα και ασθένειες.

Τα συχνότερα συμπτώματα που προξενούνται από τις βλαβερές γήινες ακτίνες είναι αδυναμία, κακή διάθεση, διαταραχές του ύπνου, πονοκέφαλοι, πόνοι των νεύρων και των οστών, νευρικότητα και ευερεθιστότητα, καθώς και αδυναμία συγκέντρωσης.

Άλλα συμπτώματα ή ασθένειες που οφείλονται σε γεωπαθολογικές επιβαρύνσεις είναι μεταξύ άλλων αλλεργίες, προβλήματα της σπονδυλικής στήλης, ρευματισμοί, πόνοι στις αρθρώσεις, διαταραχές του νευρικού συστήματος και εξαιρετικά γρήγορη εξέλιξη νευρολογικών παθήσεων όπως για παράδειγμα η σκλήρυνση κατά πλάκας και η νόσος του Parkinson, νεφρική δυσλειτουργία, άσθμα, καρδιακές και κυκλοφορικές διαταραχές, νευροδερματίτις, κατάθλιψη, ορμονικές διαταραχές, πλεονάζον ή μειωμένο σωματικό βάρος, στειρότητα, αυτοανόσους ασθένειες, μεταβολές του DNΑ, εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος και διαταραχές στην ανάπτυξη των παιδιών.

Η γεωπαθολογική επιβάρυνση επιταχύνει την πορεία της νόσου και δυσχεραίνει κάθε μορφή θεραπείας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα ως προς τις ασθένειες του νευρικού συστήματος και τους όγκους.

Greek Institute of Geopathology